Filmy zwłoki, stacja kosmiczna

Dr Ryan Stone (Sandra Bullock) jest znakomitym inżynierem medycznym, wraz z astronautą-weteranem Mattem Kowalskim (George Clooney) odbywającym swoją pierwszą misję na statku kosmicznym. Niestety, w czasie pozornie rutynowego spaceru w przestrzeni kosmicznej następuje katastrofa. Statek zostaje zniszczony, pozostawiając Stone i Kowalskiego zupełnie samych - przywiązanych jedynie do siebie, krążących w ciemności. Ogłuszająca cisza mówi, że utracili wszelki kontakt z Ziemią… i jakąkolwiek szansę na ratunek. Strach zamienia się w panikę, każdy oddech pomniejsza i tak niewielką ilość tlenu, jaka im pozostała. A jedyną drogą do domu może okazać się jeszcze większe pogrążenie się w przerażającej nieskończoności kosmosu.

Solaris – planeta, która materializuje obraz tych, z kim nie jesteśmy w stanie się rozstać w swoich myślach, uczuciach, życzeniach, bez względu na to, jakiego rodzaju są to uczucia: czy to miłość, żal, czy poczucie winy. Solaris nie więzi, ale i nie wypuszcza swoich gości, wciela jedynie w życie to, z czym nigdy nie będzie się w stanie rozstać. W dużej mierze film stanowi połączenie fantastyki z rozmyślaniami o kosmosie, Ziemi, człowieku, sumieniu, życiu, śmierci i odpowiedzialności przed przyszłością.

Wskutek nieudanego eksperymentu zostaje uwolniony goryl imieniem George, który zaczyna pustoszyć miasto. Jedyną osobą potrafiącą go okiełznać jest prymatolog Davis Okoye.

Psychiatra, który ciągle nie może dojść do siebie po śmierci swojej żony otrzymuje zagadkową wiadomość od przyjaciela znajdującego się na stacji międzyplanetarnej obserwującej planetę "Solaris" i fenomeny z nią związane, w której zachęca go do przybycia. Z powodu niewyjaśnionych zdarzeń załoga "Solaris" zaczyna doświadczać zaburzeń pamięci, w których pojawiają się dawno zmarli członkowie rodziny, włączając w to żonę głównego bohatera. Pojawiający się znikąd ludzie nie wiedzą jak trafili na pokład stacji, nie wiedzą, że są wytworem wyobraźni, uważają się za rzeczywiste istoty.

Południowy Pacyfik, czasy dzisiejsze. Z lekkiej mgły, która spowiła te wody po silnym sztormie wyłania się statek widmo... To "Akademik Władisław Wołkow" ("Akademic Vladislav Volkov") - duża, pływająca pod rosyjską banderą, a teraz dryfująca bezwolnie, stacja naukowo-badawcza, prowadząca obserwacje satelitarne i wyposażona w najnowocześniejsze urządzenia nawigacyjne. Na załodze "Gwiazdy Morskiej" ("Sea Star") - amerykańskiej jednostki ratownictwa morskiego - sprawia wrażenie opustoszałej: wydaje się, że na jej pokładzie nie ma żywej duszy. Trudno o bardziej błędną ocenę sytuacji! Załoga "Wołkowa" faktycznie została w 99% unicestwiona, ale jej miejsce zajęły przeraźliwe istoty. Cała ludzkość stanie przez nie na krawędzi przepaści, gdyż gatunek homo sapiens postrzegają jako Virus, który muszą zniszczyć, żeby zadomowić się na naszej planecie na stałe . . .

Ze stacji kosmicznej krążącej na ziemskiej orbicie zostaje wysłana misja mająca na celu zniszczenie zbliżającej się do naszej planety asteroidy. Cała akcja kończy się sukcesem, ale powracający astronauci przynoszą ze sobą dziwną, zieloną substancję. Bardzo szybko mutuje ona w wielkie, zielone potwory z jednym okiem. Monstra karmiąc się energią elektryczną szybko opanowują stację, a garstka ocalałych próbuje z niej uciec.

Dla załogi USG Ishimura tak właśnie rozpoczął się horror: Podczas specjalnej górniczej misji na stacji kosmicznej zmierzającej do odległej planety wydobyta zostaje - uważana za dowód na istnienie Boga - starożytna religijna relikwia. Zabrany na pokład przedmiot jest przez jednych czczony, inni zaś nim pogardzają. Jednak kiedy owy artefakt ujawnia długo uśpioną rasę obcych, dar z nieba zamienia stację w prawdziwe piekło. Chaos jest natychmiastowy, rzeź niekontrolowana. Rozpoczyna się szturm gotowy rozerwać świat na strzępy. Widowisko, jakiego żaden człowiek nigdy wcześniej nie zobaczył. Przygotuj się na niepokojące pierwsze rozdziały nowej gry EA, która zabiera dojrzałą animację na graficzne nowe poziomy terroru i rozlewu krwi. To jest Martwa stacja: Upadek.

Serial Statek opowiada o tym, czego boi się chyba każdy człowiek: o końcu świata. Po globalnym katakliźmie przeżywa tylko garstka obcych sobie ludzi, unieruchomiona na statku pośrodku niekończącego się oceanu. Ci którzy przeżyli cieszą się, że im się udało. Nie wiedzą jednak, że przetrwanie i zachowanie godności w tak ekstremalnych warunkach będzie trudniejsze niż kiedykolwiek przypuszczali. Po tragicznym w skutkach sztormie młodzi ludzie, którzy wypłynęli w rejs by nauczyć się żeglować, orientują się, że 50-metrowa łódź na której podróżują jest ich jedynym domem. Muszą tam walczyć nie tylko o przetrwanie ale i między sobą. Z czasem rodzą się kolejne pytania: czy są jedynymi, którzy przetrwali kataklizm, czy sztorm powróci, czy uda im się odnaleźć ziemię? I czy jest jeszcze w ogóle jakaś ziemia?